Studies on the chlorophyll fluorescence and water status of triticale in relation to drought resistance
Streszczenie za rok 2008 projektu pt. „Opracowanie efektywnej metody uzyskiwania podwojonych haploidów owsa”
finansowanego przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi
nr dotacji HORhn – 4040 dec – 13/08
kierownik: dr inż. Edyta Skrzypek
Celem projektu jest opracowanie efektywnej metody uzyskiwania podwojonych haploidów owsa (Avena sativa) na drodze androgenezy. Do realizacji założonego celu wybrano kulturę pylnikową, znaną jako wydajną metodę produkcji haploidów u wielu roślin zbożowych.
Materiał roślinny do uzyskania roślin haploidalnych owsa stanowiły: F1 136, F1 144, F1 145, F1 164, F1 241, F2 65393/1, F2 301, F2 306, F2 308, F2 310, F2 364, F2 375, F2 376, F2 398, Fl.stern x Chwat, Santor x Chwat, 3/20/2/1, 3/20/8/1, 3/20/9/1, 4/6/3/1, 4/6/20/1, 4/6/4/1, Chwat, Lisbet i Aslak. Pylniki, po uprzednim chłodzeniu wiech (4 oC, 1-3 tygodni), indukowano na pożywce C17 (Wang i Chen 1983) oraz W14 (Ouyang i wsp. 1989) zmodyfikowanej wg Kiviharju i wsp. (2005). Kulturę prowadzono w temperaturze 32 ºC przez okres od 5 dni, a następnie w 28 ºC, w ciemności. Badano wpływ długości okresu chłodzenia wiech, rodzaju i płynności pożywki oraz zagęszczenia kultury pylników na indukcję struktur androgenicznych i regenerację roślin.
Najdłuższą żywotność pylników oraz indukcję i regenerację w kulturach pylnikowych owsa obserwowano, jeżeli przed izolacją pylników wiechy chłodzono w 4 oC przez okres 1-2 tygodni, a pylniki indukowano na pożywkach C17 i W14 z dodatkiem 5 mg·dm-3 2,4-D, 0.5 mg·dm-3 BAP, 50 mg·dm-3 L-cysteiny, 500 mg·dm-3 mio-inozytolu i 20 mg·dm-3. Zagęszczenie kultury i płynność pożywki nie miały statystycznie istotnego wpływu na indukcję i regenerację kultur.
W wyniku przeprowadzonych eksperymentów z ok. 81 tys. wyizolowanych pylników otrzymano 55 androgenicznych struktur kalusowych genotypów: F1 136, F1 144, F1 145, F1 164, F1 241, F2 301, F2 310, F2 376, F2 398, 4/6/20/1 i Chwat. Najwięcej zarodkowych struktur otrzymano z genotypu F2 398 i Chwat. Struktury te regenerowano na pożywce W14 zawierającej 2 mg·dm-3 NAA, 0.05 mg·dm-3 kinetyny i 20 g·dm-3 sacharozy. Zregenerowano 6 roślin genotypów: F1 136, F1 144, F2 310 i F2 376. W wyniku procesu podwajania liczby chromosomów (kolchicynowanie) i aklimatyzacji do warunków szklarniowych otrzymano 2 rośliny: F1 144 i F2 310.